
PEKİ SENİN DUYGULARIN NE RENK?
Mutsuz geçen bir pazar günü için benim rengim kocaman bir gri sanki! Etraf bol duman, içinde kaybolmuşum, her renkten yoksun, tek bir duyguyla baş başayım ve GRİ etrafımı kuşatmış! Bir gün içinde onlarca duyguyu sadece biz yetişkinler değil çocuklar da deneyimleyebiliyor. Peki duyguların renkleri olsa bunlar neler olurdu? Duygular dile gelse hangi rengi seçerlerdi? Yazar ve illüstratör Sook-Hee Choi’nin yazıp resimlediği “Duyguların Ne Renk?”, okul öncesi çocukların duyguların renklerle anlamlandırabilmesi için yazılmış örnek bir farkındalık kitabı.
YAZI: NİLÜFER TÜRKOĞLU
nilufer@ajandakolik.com
Timaş Çocuk’un Psikoloji Kitaplığına katılan en yeni kitaplardan biri “Duyguların Ne Renk?”, renkler aracılığıyla minik okurların duygularını anlamalarına, onları daha rahat ve somut bir şekilde ifade edebilmelerine yardımcı olacak bir anlatımla karşımızda. Özellikle okul öncesi yaş grubunun yeni yeni keşfetmeye başladığı hayatı ve bu sayede duyguları tanıyabilmek için olağanüstü çizgileriyle sıcacık bir rehber niteliğinde. Ama aslında rehber dediğime bakmayın, didaktik hiçbir yanı yok, her sayfada başka bir renk her sayfada başka bir duygu var. Ve bunu küçük bir çocuğun gözünden, kalbinden, hislerinden görüyor, okuyor, yaşıyoruz. Bahar Özkaya’nın çevirisiyle dilimize kazandırılan metin, 4 yaş ve üzeri çocuklar için öneriliyor.
Hadi o zaman gelin, Güney Koreli yazar-çizer Sook-Hee Choi’nin kitabındaki duygulara ve onların hangi renkte olduklarına göz atalım… Mesela mutluluk sizin için hangi renk ya da endişe? Hiç düşündünüz mü?
“Şu an küt küt atan pembe gibi hissediyorum. Ben de en çok seni seviyorum! Yarın da yarından sonra da birlikte oynayalım. Kıpır kıpır pembe renk.”
“Şu an yükselen bir ateşin kırmızı gibi hissediyorum. Neden duygularımı anlamıyor! Tepeden tırnağa yanan kırmızı. Cayır cayır yanan.”
Öfke, korku, utanç, heyecan, neşe coşku, üzüntü, şaşkınlık… Duygularımız birden fazla, üstelik günü gününe değil anı anına bile uymayabiliyor, değişkenlik gösterebiliyor. Tıpkı biz yetişkinler gibi çocukların da sahip olduğu bir sürü duygu var. Tek fark, onların bu duyguları henüz tanımamaları, onları nasıl ifade edeceklerini bilmemeleri. Kimi zaman biz ebeveynler, çocukların duygularını anlayabilmek ve onlara duygularını anlatabilmek için türlü yollar deneriz. Hiç kuşkusuz bunlardan ilk akla geleni onlara bir kağıt kalem ya da boya vermek. Resim çizerek neler hissettiklerini anlamayı, anlatmalarını istiyoruz. Kimi zaman bu bir oyun hamuru da olabiliyor. İşte renkler tam da burada devreye giriyor. Yazar Sook-Hee Choi, duyguların gökkuşağı gibi renk renk olduğunu belirten bir girişle “Duyguların Ne Renk?” sorusunu yöneltiyor okul öncesi çocuklar için. Bu kimi zaman ateş gibi yanan bir kırmızı renk kimi zaman havaya çiçekler savuran bir pembe ya da dingin, açık mavi bir gökyüzünün renginde bir mavi… Kitap boyunca renk renk duyguları selamlıyor, küçük kızın neler hissettiğini, o hisleri hangi renk ile tanımladığını görüyoruz.
“Şu an üzgün gri gibi hissediyorum. Özür dilemeli miyim? Önce ben mi? Benden nefret eder mi? Gözyaşları her an dökülüverecekmiş gibi bir renk, gri.”
“Şu an yumuşacık kahverengi gibi hissediyorum. Endişelenme, her şey düzelecek. Sırtımı okşayan sıcacık kahverengi.”
Sook-Hee Choi’nin şiirsel evreninde her duygunun bir rengi, tüm bu renkler için süslediği sözcükleri ve insanın yüreğini kocaman saran adeta iyileştirici çizimleri var. “Duyguların Ne Renk?”, küçüklerin neler hissettiğini anlatan ve anlayan, ebeveynler için de yol gösterici bir kitap. “Duyguların Ne Renk?”, kitabın küçük kahramanının duygularını, hislerine limon sarısı renginden siyaha, turuncudan griye uzanan bir renk paletiyle sunarken empati duygusunun önemini de hissettiriyor. Kimi zaman koyu mavi, derin mi derin bir deniz gibi soğuk ve yalnızken kimi zaman mor renk, çocuğun iç dünyasında karmakarışık hisler uyandırıyor.
Yazarın kitabın finalinde vermek istediği mesaj ise çok açık: rengarenk gökkuşağı gibi hissettiğimiz bir dünyanın içinde duygularımız sürekli değişirken hepsi bizi biz yapıyor.
Peki senin duyguların ne renk? Hiç düşündün mü?